“Er was eens…” of “Heel lang geleden…” Iedereen kent deze woordcombinatie als introductie van een aloude anekdote of een wondermooi sprookje uit vervlogen tijden. Vertelsels gaande van volkslegendes tot historische sagen werden doorheen de eeuwen wereldwijd doorverteld.

Belangrijke nieuwsberichten werden per postduif of met paard en kar naar de bestemmeling gebracht. Wat was het spannend om te wachten op dat ene nieuwtje, dat interessant manuscript of die romantische liefdesbrief uit verre, nog onbekende (w)oorden. Een geparfumeerde brief, een volgekrabbeld kattebelletje of een minuscule nota… het kon zoveel betekenen! Bovendien had het zijn charmes, al was de inhoud van het geletterd papiertje raadselachtig of had het omwikkeld pakketje weer en wind nauwelijks doorstaan.

Zoiets kan natuurlijk niet gebeuren in onze huidige wereld, waar de envelop een geïllustreerd icoontje werd, alle berichten ons in een mum van tijd via één knop op de computer of telefoon geleverd worden en het sierlijke handschrift op de horizontale lijnen van de brief vervangen werd door een onpersoonlijk ‘on + line’ lettertype.

Het zijn de transformaties van de moderne wereld, die we enkel kunnen beantwoorden met “het zij zo”…